Vorige week werd de wereld geconfronteerd met een kort bericht in de media, waarin vermeld werd dat er ongeveer 70 dode mensen gevonden waren in de aanhanger van een vrachtauto. De aanhanger gevuld met de lijken van zowel volwassenen en kinderen was gedumpt door de chauffeur. Dagelijks zien we beelden voorbij komen van aanspoelende lijken op diverse media, m.u.v. de Nederlandse media, die hier slecht sporadisch over publiceren. Het aantal boten met vluchtelingen dat in Europa aanspoelt neemt met de week toe, zo lijkt het in elk geval, als we de internationale berichtgeving hierover raadplegen. Gezien de staat van de drijvende zelfmoordboten kan ik me echter voorstellen dat het grootste gedeelte van deze boten de oversteek naar Europa niet eens haalt en als we ons de beelden voor ogen halen van de mensen die het wel gered hebben, dan is er slechts één conclusie: zij hebben geluk gehad in de gok die ze genomen hebben, wat de meesten zich terdege lijken te beseffen.
Volgens mijn bescheiden mening behoort elke inwoner in Nederland, die gezond van lijf en leden is, tot een vergelijkbare groep, namelijk die van gelukhebbers. Uiteraard sluit ik mijn ogen niet voor de misère en problemen die in Nederland heersen, maar in vergelijking met hen die vluchten voor oorlogsgeweld, tirannie of vervolging vanwege hun geaardheid, mogen wij toch gewoon van geluk spreken, dat ons wiegje in Nederland heeft gestaan: wij zijn de ware gelukhebbers. Wat er bij mij dan ook gewoon niet in wil, waar ik met mijn stomme kop simpelweg niet bij kan, waar ik geen enkel begrip voor kan opbrengen, zijn de mensen die dit geluk bezitten en het een ander vervolgens niet gunnen.
Mijn denkwijze is misschien niet de meest voor de hand liggende, maar ik vind het niet echt een prestatie om op een bepaalde plek (of in een bepaald land) geboren te worden: sterker nog, ik vraag me wel eens af, als ik om me heen kijk, luister of lees en de gedachtekronkels van sommigen waarneem, hoe zij ooit de snelste hebben kunnen zijn! Of kan iemand zich nog herinneren hoe hij/zij als zaadje de wedstrijd gewonnen heeft om een eicel te mogen bevruchten én in welk land dit heeft plaatsgevonden? Ik dacht het niet inderdaad. Gewoon een kwestie van geluk of juist pech hebben.
De weerstand van veel (van origine afkomstige) Nederlanders tegen deze zogenaamde “gelukzoekers en/of vluchtelingen” begrijp ik dan ook helemaal niet, aangezien volgens mij de aversie tegen de verkeerde mensen gericht is. De tegenstand zou namelijk gericht moeten zijn tegen de (inter)nationale politici, die persoonlijk verantwoordelijk zijn voor de slechte wetgeving en verkeerd gestelde prioriteiten, of overdrijf ik nu? Wellicht moeten we zelfs de hand in eigen boezem steken, want wij (de bevolking) zijn immers de mensen die deze politici op hun plek gezet hebben en/of ze op die plek toestaan, met uitzondering van het EU-lidmaatschap uiteraard, want dit is een ondemocratisch besluit geweest van de destijds zittende regering.
Gelukkig lijkt zich nu een nieuwe groep propagandisten op de diverse social media gemeld te hebben, namelijk degene die beseffen dat ze gelukhebbers zijn en dit een ander ook gunnen. Zij zetten zich, net als ik overigens, af tegen de verwerpelijke idioten die het grappig vinden om de draak te steken met de aanspoelende lijken. De afkeer van de nieuwe idealistische propagandisten, uitgedrukt in pure emotie, kan ik onmogelijk samenvatten, maar ik onderschrijf deze emotie van ganser harte. En de hoop neemt alleen maar méér toe, nu zelfs de PVV-ers zich massaal melden om de kleur zwart voor het land te behouden: okay, het betreft nu slechts de grote kindervriend, genaamd zwarte Piet, die omwille van traditie in de ogen van deze “geblondeerde-god-volgelingen” gered moet worden, maar het begin is er, waarvoor dank.
NostraDennis
nostradennisblog 